Bijna twee jaar geleden ben ik bij een psycholoog geweest voor therapie tegen de angsten die ik had. Ik durfde op een gegeven moment niet meer naar de supermarkt en dingen überhaupt buiten doen was een hele opgave. Ik heb in die periode emdr gehad en dat heeft toen erg geholpen. De angsten waren weg en ik durfde weer alles. De laatste tijd merk ik dat het weer wat minder met me gaat. Ik ben druk in mijn hoofd en de angsten komen langzaam weer terug. Wat ga ik hier aan doen? Hoe ga ik het aanpakken? Lees je mee?
Elke keer als ik naar de supermarkt moest ging, ging mijn hartslag al erg omhoog. Als ik de auto geparkeerd had zat mijn hartslag al in mijn keel. Uiteindelijk was ik, na een mega zware tocht, aangekomen bij de kassa en brak het zweet me echt uit. Ik was bang dat ik flauw zou vallen en als Feline dan mee was, was ik bang dat ik niet meer in staat was om op haar te letten. Wat een rotgevoel is dat…. Ik weet dat zo’n gevoel door angst voor een herhaling alleen maar erger wordt. En toch kon ik er niks aan doen. Feline naar school brengen ging ook gepaard met liters zweet en een hoge hartslag. Dit moest anders.
Wachtlijst
Ik kwam op de wachtlijst terecht en kon uiteindelijk terecht bij een psycholoog voor therapie. Ik heb in die periode eerst cognitieve gedragstherapie gehad. Dit werkte minimaal, waarna er werd besloten om emdr in te zetten. Dit heeft mij toen erg geholpen! Binnen een paar sessies durfde ik weer naar buiten en walgde ik een heel stuk minder van mezelf. Ik kon wel zeggen dat de therapie erg goed werkte tegen mijn angsten. Dit is voor iedereen anders, maar bij mij werkte het wel.
Ik was net klaar hiermee toen mijn moeder in november ’20 een zware hersenbloeding kreeg. Ik heb op dat moment nog even contact gehad met mijn psycholoog. Maar meer dan 2 mailtjes over en weer is het niet geweest. Ik kon dit aan.
Terugval
Nu, twee jaar later bijna, merk ik dat ik het weer lastiger begin te vinden om de stad in te gaan of naar de supermarkt te gaan. Wat ik wel erg prettig vind is dat ik het minder moeilijk vind om het zo warm te hebben. Ik besef me dat het gewoon warm is in de winkels. Dat niemand me raar aan kijkt als ik het dan zo warm heb. Maar ik moet het mezelf wel steeds blijven vertellen dat dat zo is. Zodra ik thuis kom ben ik kapot. Ik ben chagrijnig en heb vaak zo’n zeurderige hoofdpijn. Allemaal door de stress die ik weer ervaar in winkels. Soms zeg ik tegen Bas dat ik nooit meer boodschappen ga doen. Maar dat is nooit de oplossing. Ik ben de oplossing. Ik moet dit zelf doen.
Hoe ik dit ga doen? Door het te doen! Ik moet niet thuis gaan zitten en afwachten tot het over gaat. Want dat heeft nog nooit geholpen. Ik blijf naar de supermarkt gaan om de boodschappen te halen. En ik blijf tegen mezelf zeggen dat er niks gebeuren zal. Ik merk dat wanneer het drukker is in mijn hoofd en ik over meer dingen ga nadenken zonder iets af te kunnen vinken, het slechter gaat met mijn angst. Het zou makkelijk zijn om dan in mijn veilige huis te blijven en de boodschappen allemaal te bestellen of ze door Bas te laten doen. Maar dat vertik ik. Ik vertik hier mijn leven door te laten bepalen. Dus zal ik blijven gaan.
Ik ga weer lijstjes maken in mijn bullet journal waar ik dingen/taken in af kan strepen. Misschien krijg ik het op die manier beter uit mijn hoofd en is het wat rustiger. Dit zal erg helpen bij het verdwijnen van de angst om buiten te zijn. Buiten onder de enge onbekende mensen. Misschien heb ik dan ook weer zin om mijn favoriete hobby weer op te pakken. Het zal niet van de één op de andere dag over zijn, maar ik ga er zeker weer mee aan de slag! Want dit wil ik niet. En mocht het me zelf echt niet lukken, dan ga ik toch maar een afspraak maken met mijn psycholoog voor therapie tegen mijn angsten.
Herken je angst om naar de supermarkt te gaan? Zijn deze angsten erger als je drukker bent in je hoofd? Hoe ga jij hier mee om?
