Ga naar de inhoud

Hoe gaat het nu echt met me?

Het afgelopen jaar heb ik 2x een ongeluk gehad. De eerste keer lag er een dakkoffer op de snelweg en de tweede keer werd ik van de weg gereden door één of andere achterlijke… Twee keer heb ik een nieuwe auto moeten kopen. Financieel is dat een aardige aanslag natuurlijk, maar dat is voor mij niet het ergste. Hoe gaat het nu echt met me? Je leest het hier.

Mijn Citroën C3

dakkoffer tegen mijn auto...

Al een aantal jaar was ik de trotse bezitter van een Citroën C3. Het was echt mijn autootje en ik was er onwijs trots op! Vrijdag 10 maart reed ik naar mijn werk. Het was nog erg donker, het regende en waaide hard. In de bocht van de A10 (vanuit Noord) naar de A2 wilde ik een voorganger inhalen. Deze reed erg zacht, dus ging ik er voorbij. Ineens, toen het veel te laat was, zag ik een zwart gevaarte op de weg liggen! Ik kon niet meer uitwijken zonder mezelf of een ander in gevaar te brengen.

De enige optie om hier zo veilig mogelijk uit te komen was mijn stuur met 2 handen goed vast te houden en gas los. Ik klapte op het gevaarte. Het bleek een dakkoffer te zijn en die klapte kapot. Gelukkig was de dakkoffer leeg en draaide mijn auto niet door. De persoon die ik inhaalde is doorgereden. Ik weet niet of hij/zij gezien heeft wat er gebeurde… Ik reed ook door, want in die bocht, met dat weer stil staan was totaal niet veilig!

Mijn auto reed nog en mijn hartslag vertraagde iets. Ik ben bij een tankstation gestopt, eerder ging het in het noodweer niet lukken om veilig op de vluchtstrook te staan. Ik stapte uit en zag dat de voorkant van mijn auto aardig kapot was. Mijn nummerplaat miste ik ook… Ik heb de politie gebeld en het verhaal uitgelegd. Rijkswaterstaat is naar de locatie gegaan en heeft mijn kentekenplaat gevonden. Dit is mijn geluk geweest. Hierdoor had ik bewijs dat ik tegen de dakkoffer gereden ben en dat ik het dus echt geweest was.

Uiteindelijk heeft de verzekering de restwaarde van de auto betaald en is de auto opgehaald. Ik kon er niet meer mee rijden en heb in de auto van mijn werkgever mogen rijden tot ik een andere auto had. Dat was zo onwijs lief en fijn! Ik kon hierdoor gelukkig nog naar mijn werk en verder met mijn dagelijkse ritme.

Doei autootje

Upgrade!

nieuwe auto

Ik ging op zoek naar een andere auto. Mijn oog viel op een Peugeot 208 en ik was opslag verliefd! Wat een gigantisch mooie auto! Hier zag ik mezelf wel in rijden! En het mooiste? Het viel binnen ons budget. Na een proefrit langs mijn ouders hebben we besloten de auto te kopen. Het was een heerlijke auto en hier ging ik duizenden veilige kilometers mee maken!

Little did I know…

Nog geen 2 maanden later kreeg ik een ongeluk op de A2 bij Vianen… Vrijdag 19 mei reed ik in alle vroegte naar mijn werk. Het was de dag na Hemelvaart en het was erg rustig op de weg. Ik was aan het genieten van de zon die op aan het komen was en van mijn auto. Eindelijk had ik het idee dat ik niet meer angstig was voor dingen op de weg… Ineens, uit het niet, kwamen er 2 auto’s met hoge snelheid aangereden.

Ik reed op de eerste baan, helemaal rechts. Degene die op de tweede baan reed klapte aan de achterkant mijn auto in en reed er bij mijn voorwielen weer uit! Twee keer heb ik mijn auto uit de slip weten te halen. Ik ben niet tegen de vangrails aangeklapt en wist mijn auto veilig op de vluchtstrook te parkeren. Toen begon het shaken en krijsen. Ik geloofde het niet! Ik ben via de bijrijderskant uitgestapt en heb 112 gebeld. De politie kwam, heeft me een kap van de spiegel gegeven en ik ben uiteindelijk, na opnemen van mijn verklaring, doorgereden naar mijn werk… De garage van mijn auto zat vlakbij mijn werk en ik wilde dat zij mijn spiegel gingen controleren en kijken of ik nog veilig kon rijden.

Daar sta ik dan... Na mijn ongeluk langs de snelweg

Het bleek dat ik nog veilig door kon rijden en ze hebben mijn spiegel rechtgezet. Ik ben naar huis gegaan en heb de verzekering ingelicht… Nog geen 2 maanden heb ik met mijn auto kunnen rijden voor één of andere achterlijke mij en de auto van de weg wilde rijden.

Een heel lang verhaal kort… De politie mag geen camerabeelden bekijken bij een ongeluk wanneer het slachtoffer niet in het ziekenhuis ligt. Ik had dus weer geen tegenpartij… Maar mijn auto was allrisk verzekerd, dus ik ging er van uit dat het gemaakt zou worden. Helaas voor mij was het bedrag van de schade hoger dan de restwaarde van de auto. Economisch total loss dus… Wéér…

Het duurde erg lang voor ik te horen kreeg hoe of wat… Uiteraard kon ik er voor kiezen om mijn auto toch te laten maken, maar dan krijg je blijkbaar niet de totale vastgestelde dagwaarde uitbetaald. Je krijgt namelijk een deel van een opkoper en de rest van de verzekering. Van de rest van het bedrag kon ik mijn auto niet laten maken… Ik merkte ook dat ik enorm bang ben in de auto. En dat dit een stukje minder was wanneer ik in een andere auto reed. Ook was ik bang dat er verborgen gebreken tevoorschijn zouden komen wanneer ik mijn auto zou laten maken. En dat alles bij elkaar heeft ervoor gezorgd dat ik besloten heb voor een andere auto te gaan…

Bedankt voor de leuke 6 weken... En bedankt dat je me in totaal 4 maanden overal en nergens naar toe hebt gebracht

De zoektocht.

Na het besluit dat ik voor een andere auto moest gaan kwam de zoektocht. Wat voor een auto moest het dan worden? Er vielen een hele hoop auto’s af omdat daar de motor niet zo goed van is. En na alle ellende wilde ik wel zekerheid. Ik kwam uit op een Hyundai i20. Maar kwam er ook al snel achter dat die niet veel te koop zijn. Ik had een bepaald budget en wilde/kon er niet overheen. Bij ons in de buurt stond een i20 die te duur was. We zijn er toch naar toe gegaan om te kijken of de auto wel fijn was. Zag ik mezelf überhaupt er wel in rijden?

Ik zag mezelf wel in een Hyundai i20 rijden. Alleen nu moest ik er nog eentje vinden die binnen het budget past en binnen de tijd dat ik nog een auto had en nog niet op vakantie ging. Bas was voor zijn werk erg druk, dus samen kijken ging niet lukken. Elke dag was ik uren zoet met zoeken naar een auto. Mijn vader heeft op een gegeven moment garages opgebeld met de vraag of we konden komen kijken en wat ze met de prijs konden doen. Op dinsdag, de dag voor mijn Peugeot opgehaald zou worden, belde hij me op. Of ik zo snel mogelijk richting Culemborg kon komen zodat we door konden rijden naar Middelburg! Hij had daar namelijk een i20 gevonden en de dealer was bereid de prijs te laten zakken!

Feline was bij ons thuis aan het spelen met een vriendje. Ik was aan het werk. Na een telefoontje met mijn werkgever en het vriendje vriendelijk doch dringend verzocht om weg te gaan, zijn we in de auto gestapt. Na ongeveer 3,5 uur rijden waren we bij de dealer. De auto stond al klaar voor de proefrit!

We hebben een uitgebreide proefrit gemaakt en besloten de auto te kopen. We maakten de afspraak dat ik de auto op zou halen als we terugkwamen van vakantie. Zo hoefden we niet meerdere keren heen en weer te rijden. Want Middelburg is best een eind rijden! Ik kon met een gerust hart op vakantie en de volgende dag mijn zo geliefde autootje laten ophalen…

De verzekering…

Uiteindelijk heeft de verzekering het restbedrag betaald. Dit duurde best een tijdje en ik heb er zelfs achteraan moeten bellen. Want blijkbaar gebeuren deze dingen niet als er mensen op vakantie zijn die jouw case behandelen… Toen ik mijn nieuwe auto wilde verzekeren lukte dit niet. Uiteindelijk, na 2 dagen blijven proberen, kreeg ik de melding dat ze mij niet meer wilde verzekeren en dat ik telefonisch contact diende op te nemen. Nu was dat bij deze verzekering makkelijker gezegd dan gedaan.

Na ongeveer anderhalf uur in de wacht te hebben gestaan kreeg ik eindelijk iemand aan de telefoon. Het bleek dat de verzekering vond dat ik te snel mijn claim had ingediend na het afsluiten van de verzekering van de Peugeot! Joh!!!

Alsof ik er iets aan kon doen dat een ander mijn auto kapot gereden heeft werd ik benadeeld op het feit dat ik mijn schade geclaimd had. Ze konden mijn situatie eventueel opnieuw beoordelen waarna ik hoogstwaarschijnlijk wel verzekerd kon zijn bij hen.

Uhm, wat? In de beoordeling van de expert stond letterlijk dat de schade door een ander motorvoertuig toegebracht was! Waarom moet het dan opnieuw beoordeeld worden? Wat zal er dan anders zijn aan de situatie? Ik vroeg of we de nieuwe auto wel nog bij een ander konden verzekeren. Dit was mogelijk, maar kon ik niet zwart op wit krijgen.

We hebben de verzekering gebeld waar Bas zijn auto heeft verzekerd. Binnen een kwartiertje was alles geregeld. Maar dit is toch gek? Hoezo willen ze mij niet meer hebben? Kan ik hier iets aan doen? Is het mijn schuld? Weer een klap in mijn gezicht…

Mijn nieuwe auto

We waren 2 dagen eerder thuis van de vakantie dan gepland, maar zo konden we fris en fruitig bij de dealer aankomen om mijn nieuwe auto op te halen. Feline kon spelen bij mijn ouders, zo hoefde zij niet de lange rit naar Middelburg af te leggen en had ze een super leuke dag! Samen met Bas stapte ik in Culemborg in de auto en gingen naar Middelburg. Met zweethandjes kwam ik daar aan. Ze hadden mijn nieuwe auto super mooi gepoetst!!! Wat stond mijn auto te stralen zeg!

Mijn nieuwe auto!

Bas reed in zijn auto en ik in die van mij weer terug naar Culemborg. Ik had, door file, gelijk 3 uur in mijn nieuwe auto! Zo kon ik ‘m goed leren kennen. Het is een heerlijke auto! En rijd super soepel. Ik had weer een auto!

Hoe gaat het nu met me?

Op dit moment rijd ik al een tijdje rond in mijn nieuwe auto. Het is een erg fijne auto, maar ik merk dat ik er niet heel enthousiast over kan zijn. Dit heeft niks met de auto zelf te maken, want het is een top ding! Het heeft alles te maken met wat er de afgelopen 4,5 maanden gebeurd is…

Het heeft me erg veel pijn gedaan. Elke keer als ik in de auto zit ben ik bang. Als ik naast iemand zit, als passagier, en de controle niet heb, ben ik bang… Ook als ik zelf rijd ben ik bang. Bang voor de andere automobilisten, dat dingen niet gezien worden. Bang dat ik niet gezien wordt.

Soms zie ik het laatste ongeluk nog voor me. Dan krijg ik de rillingen en een hele hoge hartslag. Het moet slijten wordt me verteld. Maar hoe lang duurt dit? Ik heb al meer dan 20 jaar mijn rijbewijs en ik ben nog nooit zo angstig in de auto geweest als nu. Het ene moment gaat het wel iets beter dan het andere moment en dat geeft me hoop. Ik merk dat ik snel bozig ben en nog vaak verdrietig. Ook ben ik aan het einde van een dag echt op. Ik slaap gelukkig wel goed. Het kost allemaal net even wat meer moeite dan normaal.

Elke centimeter die ik met mijn auto rijd rij ik met een dashcam. Zo heb ik altijd bewijs van de achterlijke mensen op de weg. Mijn nieuwe auto hebben we niet allrisk verzekerd. Dat heeft blijkbaar toch niet zoveel zin… Ik probeer over mijn angst heen te komen en stap elke keer in de auto. Volgens mij is het de beste manier om over een angst heen te komen, door het aan te gaan.

Heb jij wel eens een rijdende aanrijding gehad? Of ben je ergens anders erg bang door geworden in het verkeer? Hoe ga jij hiermee om of hoe ben je er vanaf gekomen? Ik lees het graag in de comments.

Liefs, Linda

4 gedachten over “Hoe gaat het nu echt met me?”

  1. Wat een ellende meis, zo dicht achter elkaar ook. Ik kan me goed voorstellen dat je dat soms nog voor je ziet. Heb het in 2004 gehad. Zelf niet aangereden, omdat de auto achter mij zijn stuur nog omgooide, maar die reed wel met volle vaart in op een andere auto. En met enige regelmaat heb ik dat ongeluk nog herbeleeft.
    Het slijt inderdaad, maar daar gaat wel tijd over heen.
    Verzekeraars zijn rare bedrijven, alsof je het allemaal maar verzint.

    1. Het is heel stom allemaal… eindelijk heb ik weer een klein beetje vertrouwen, maar soms is het ook weer helemaal weg…
      Verzekeraars zijn echt raar… alsof ik er zelf voor gekozen heb om zo snel een schade te moeten claimen… klootzakjes…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.